การเคาะ เบา ๆ คือ

• เสียงเคาะดังกล่าว

• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• การ     ๑ น. งาน, สิ่งหรือเรื่องที่ทำ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาน เช่น การงาน เป็นการเป็นงาน ได้การได้งาน, ถ้าอยู่หน้านาม หมายความว่า เรื่อง, ธุระ, หน้าที่,
• การเคาะ     การกระทบกัน การระทบชนวนท้ายปลอกกระสุนปืน การเคาะตรวจอาการโรค การตบเบาๆ การตีเบาๆ การกด การกดลง การตอก การตี การทุบ การกระทบ การโขก
• เค     โพแทสเซียม ตัวเค
• เคา     ( โบ ) น. โค เช่น ดั่งว่าพฤติโคเคาเฒ่าชราจร. ( ม. ร่ายยาว ชูชก), มีหนวดเพียงหลังเคา. ( ม. คำหลวง กุมาร).
• เคาะ     ก. ใช้อวัยวะมีมือเป็นต้นกระทบเบา ๆ เช่น เคาะจังหวะ เคาะบุหรี่, ใช้มือหรือวัตถุงอ ๆ ตีหรือทุบให้เกิดเสียงเป็นต้น เช่น เคาะประตู เคาะระฆัง
• คา     ๑ น. เครื่องจำคอนักโทษ ทำด้วยไม้. ๒ ก. ค้างอยู่, ติดอยู่, เช่น ข้าวคาปาก คาถ้วยคาชาม. ว. ยังไม่พ้นไปจากที่นั้น ๆ เช่น ยืนคาประตู สุกคาต้น
• เบา     ว. มีน้ำหนักน้อย, ตรงข้ามกับ หนัก; ย่อมเยา เช่น เบาราคา; ค่อย, ค่อย ๆ, เช่น เสียงเบา เดินเบา ๆ, ทุเลา เช่น ไข้เบาลง, ชะลอกำลังเร็วให้ช้าลง เช่น
• บา     น. ครู, อาจารย์; ชายหนุ่ม.
• การเคาะเบาๆ    การตีเบาๆ
• เบาะ ๆ    ว. อาการที่ตี ฟัน หรือทุบเป็นต้นแต่เบา ๆ เช่น ตีเบาะ ๆ.
• การเคาะนิ้ว    การดีดนิ้ว
• เคาะเบาๆ บน    ตบเบา ๆ บน
• เคาะถี่ๆ    ตีถี่ๆ
• การถูเบา ๆ    การถากไป การเฉียดไป ดูแลสัตว์ที่อยู่บนทุ่งหญ้า ทุ่งปศุสัตว์ รอยข่วนเบา ๆ แตะหรือถูเบา ๆ แผลถลอก